مقدمه کتاب چهار باغ پارسی
درود و سپاس مر خدای پاک را که این بنده ی کوچک خاک را باربرنبشتن داد و این نامه بر یادگار نهاد . سپاس یزدان را که این دل به راستی کشاند و به مهرورزی نشاند تا بنگارم آنچه را در سرچشمه های راستی یافتم ونکوپیرهنش از پارسی بافتم.
چهار باغ پارسی که در دست است با تلاش بسیار ویاری کردگار بابیش از سی هزار واژه سروده گردیده بدون بکارگیری از واژه های بیگانه با پیروی از روش شاهنامه (شاهنامه ی فردوسی) باشد تا گامی در زنده نگاهداشتن زبان پارسی برداشته باشیم . در ۳۳۳۳ سروده ی این چکامه در چهار باغ ، نخست به ۷۷ پند زردشت و آنگه به کوروشنامه و پس از آن به داریوشنامه و در پایان به نادرنامه خواهیم پرداخت .
در روزگار کنونی بیشتر نامه ها وسروده های ایرانی پُر از واژه های بیگانه چه تازی چه فرنگی گردیده و در نبشته های چکامه سرایان بجز فردوسی نمی توان پارسی یک دست یافت ، اکنون باری دیگر خواهیم نبشت که پارسی هم می توان نبشت و به یاری یزدانِ پاک ،زیباییهای این زبان کهن را به رُخ جهانیان خواهیم کشید .
و باری دگر کوشش در زنده نگاهداشتن زبان و فرهنگ نیای خویش و نژاد آریایی خواهیم داشت ، تا جهانیان بدانند که پیشینه ی ایرانیان تاکجاست ودر داستانها از مردان بزرگی همچون کوروش و داریوش بزرگ سخن خواهیم راند و چه بسیار پند و اندرز در رفتار و گفتار آن پاک نژادان به همگان روشن خواهیم ساخت .
بهــانـه بــُوَد ایــن همــه داستـان کــه آوردم از نـامـه ی باستـان
همــی خـواستــم تابـگـویــم سُخُــن کــه ایــرانیــان ریشـه دارند و بُن
زبـانهــای دشمـن کـه بـدگفتـه است ز ایران، در ایـن نامه خواهیم بست
بگــویـم کـه ایـرانـی انـدر جـهــان همــی ریشــه دارد ز نــام بَهــان
که چنـدیـن هـزار است فرهنگ آن نـدیـدم بــه اَنـدازه هـم سنـگ آن
سخـــن ها که شــــد آشکار و نهان ز مهــر و دگــر دوستـی در جهــان
بـه کـردار و گفتــار کـوروش چنان بـدیـدم ز پیشینــه اَنـدر جهـــان
زســرچشمــه هــایـی که مـن یافتم ز ایــرانیــان داستــان ســاخـتــم
چـو گشتـم، بجُستـم سخنهای راست پـس آنگه نبشتم هر آن را سزاست
نبشتــم کــه خـود را بیـاد آوریــم کــه دارای پیشینــه ی بــرتـریــم
نبشتــم که زنــده کنــم پــارســـی وگــر نـه نبشتنــد پیشیــن بســی
نشــایــد رُبــاینــد بیـگانـگـــان ز مــا یـــادگـــــار نـــیـا و زبـان
در چهارباغ پارسی از چهارده سرچشمه ی کهن بهره برده ایم به ویژه از نبشته های هرودوت ، گزنفون و دیگر دانشمندان که در پایان این نامه به ذکر نام آن سرچشمه ها پرداخته ایم . بهره گیری از این سرچشمه های راستین این نامه را نه تنها در زبان پارسی ، در نبشته های باستانی و تاریخی نیز به راستی می نشاند و ارزش دو چندان خواهد گرفت هر چند این بنده کوچک هنوز در نبشتن به یاری فرهنگ دوستان و دانشوراننیازمندم. پس پیشاپیش اگر درجایی کوتاهی گردیده از خوانندگان گرامی پوزش می خواهم . امید است بزرگان زبان پارسی با پژوهش و کاوش در این نبشته ها ، اشکالات موجود در آن را یافته و این کهترین را به رآی واندیشه ی خود به راستی و درست نویسی رهنمون گردند.
غلامرضا گودرزی سرارودی
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.