قصه مثل های بختیاری

قصه مثل : ادبیّات عامّه (گفتاری و شفاهی) گونه ای از ادبیّات ملّت‌ها و اقوام است که میراث گذشتگان و سرمایه آیندگان است. زبان، گویش، فرهنگ، تاریخ، هنر، موسیقی و دیگر ویژگی‌های مردم در این گونه‌ها نمایان، دیدنی و شنیدنی است. این میراث ارزنده در قالب مثل، متل، حکایت، داستان، قصّه و … در هم آمیخته می‌شود. همراه برخی از مثل‌ها، داستانک و یا ‌قصّه ای وجود دارد که شرح،تفسیر و یا سبب رواج و پدید آمدنش را نشان می‌دهد و خواننده یا شنونده به ریشه‌های آن بیش‌تر پی می‌برَد. این داستانک‌ها و ‌قصّه‌های محلی و بومی‌در برگیرنده سیمای اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و مذهبی آنان است که تصویری از باورها، عقاید و سبک زندگی آن‌ها را نیز نشان می‌دهد. علاقه‌مندان فرهنگ و ادب اقوام ایرانی می‌توانند از درون متن‌های فولکلوری نکته‌های آموزنده و یا سرگرم کننده بسیاری را دریافت کنند.
مجموعه پیش رو نیز، قصه مثل های مردم بختیاری و برگرفته از ادبیّات شفاهی آن‌هاست. نکته‌های آموزنده و پند و اندرزهای سازنده ی از منظر انسان شناسی فرهنگی، مردم شناسی و قوم شناسی در این متن‌ها نهفته است. گذشتگان خردمند ما با شناخت اثر این عبارت‌ها و تاثیر شگَرف آن برای تغییر و اصلاح رفتارهای اجتماعی از آن بهره مند شدند و سینه به سینه از صفحه‌های زمان گذشته اند تا به دست ما رسیده اند. امروز و در عصر تنوّع فناوری و دوری مردم از سبک‌ها و روش‌های زیستی گدشته خود، سبب بیم و نگرانی ماست که این گنجینه‌ها به فراموشی سپرده شود. بر این اساس و برای پاس داشت میراث نیاگان خردمند خویش، این کتاب که شامل متن برخی از ‌قصّه مثل‌های بختیاری همراه با توضیح و شرح روایت ساده و روان آن‌هاست، که با ترتیب الفبایی به علاقه‌مندان و دوست‌داران فرهنگ مردم پیش‌کش می‌شود.
بر این باورم که با درگذشت هر انسانی (به ویژه سال‌خوردگان و قدیمی‌ترها)، خاطره‌ها، قصّه‌ها، دانش و اطلاعات او هم دفن می‌شود. اگر این دانسته‌ها، گفته‌ها و شنیده‌ها را با بهره‌مندی از فناوری روز، ثبت و ضبط کردیم، بشایستگی به فرهنگ امروز و فردای کشورمان کمکی کرده‌ایم؛ وگرنه چاره‌ای جز پشیمانی و اندوه نداریم. امیدوارم تا دیرتر نشده با تلاش بیش‌تر دوست‌داران فرهنگ مردم، به حفظ و ثبت این متن‌ها اهتمام ورزیم و از نابودی یا فراموشی آن‌ها تا حدّ امکان پیش‌گیری کنیم.