ادبیات کودکان یکی از شاخه‌های مهّم فرهنگِ مردم است. این نوع ادبیّات در فرهنگ سُنتی مردم ایران زمین، پیشینه‌ای بسیار طولانی و درخشان دارد و در هر زمان متناسب با روحیه و نیاز و علاقه‌ی کودکان به شکل‌های گوناگونی در بین اقوام ایرانی پدید آمده است. بختیاری‌ها، یکی از این اقوام هستند و با بررسی جلوه‌های مختلفِ فرهنگ و ادبیّاتِ عامه‌ی این قوم از جمله ترانه‌ها، ضرب‌المثل‌ها، چیستان‌ها، باورها و آیین‌‌های گوناگون، مَتَل‌ها، قصّه‌ها، افسانه‌‌ها و … می‌توان موارد فراوان و باارزش و در عین حال ظریفی را یافت که به گونه‌ای با کودک و روحیات لطیفش و تعلیم و تربیت و جامعه‌پذیری او در ارتباط است. از جمله‌ی این موارد مهّم، ترانه‌های کودکانه است که خود شاملِ ترانه‌های گوناگونی از جمله لالایی‌ها، ترانه‌های نوازشی، بازی- ترانه‌ها و ترانه‌های کار است. لالایی‌ها به عنوان یکی از اصلی‌ترین و زیباترین این ترانه‌ها علاوه بر خواباندن و آرام نمودن کودک، دارای مضامین و درون‌مایه‌های باارزشی‌اند که در واقع بازتابی از نوع زندگی و باورها، اعتقادات، مهر، محبت و آرزوهای مادران بختیاری نسبت به کودکانِ خود است. با توجّه به موارد ذکر شده، هدف کلی این پژوهش، معرفی گونه‌های مختلفِ فرهنگ و ادبیّات سُنتی و شفاهی کودکانِ لُرِ بختیاری و همچنین بررسی و شناخت جایگاهِ کودک در این فرهنگ است. به بیانی دیگر، این تحقیق بر آن است که ضمن شناخت جایگاه کودک در فرهنگِ عامه‌ی بختیاری و معرفی ادبیات کودکان، انواع ترانه‌های کودکانه‌ی ثبت و ضبط شده در سده‌ها‌ی اخیر، مهّم‌ترین کارکرد و مضامین و محتوای این ترانه‌ها – به ویژه لالایی‌ها- را نیز بررسی کند و این که نوع زندگی و باورهای مردم بختیاری چگونه در مضامین این ترانه‌ها انعکاس یافته است و ترانه‌ها از نظر محتوایی و واژه‌های گویشی بختیاری از گذشته تاکنون چه تغییراتی داشته‌اند؟
علی حسین پور
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.