دو بیتی های آرمان

بخشی از مقدمه کتاب دو بیتی های آرمان: آرمان راکیان از زمرۀ سرایندگان توانمند گسترۀ فرهنگ و ادب و بختیاری است که به این گونۀ شعری روی آورده و به آرمان ملی و قومی خود دست یافته و تعهد خود را به سر برده است.
او بیرون از نارسایی‌های اندک در مفاهیم و پیوند مصراع‌ها که ساماندهی آن‌ها خارج از اهلیت ادبی و قریحۀ ایشان نیست- به خوبی توانسته است با زبان و بیانی ساده خود را مطرح و جای خویش را در میان دوبیتی‌سرایان مطرح کشور باز کند.
وی در گزینش واژه‌ها و ترکیبات و درک تأثیر آن‌ها در رساندن پیام شعر، با بهره‌گیری از آرایه‌های ادبی و صور خیال و به ‌کارگیری تلمیحات و داستان‌واره‌های اساطیری و تاریخی موفق بوده است؛ نیز در جای جای این اثر نیم نگاهی هم به پوشش سنتی بانوان ایل، مثل‌ها آیین‌های فرهنگی و جغرافیایی قوم خویش دارد؛ چه او از فرهنگ‌بانان بختیاری و مسلط به زبان و فرهنگ بختیاری است.
این اشعار -که در انواع ادبی غنایی قرار می‌گیرد- محورها و مضامین غنایی از جمله؛ عشق و جوانی، بزم و رزم، پیری و مرگ، اندوه و غم‌یاد (نوستالژی)، وصل و فراق، امید و نومیدی، مهر و قهر، استمداد از حق، وصف طبیعت، مظاهر زادبوم و جلوه‌های طبیعی دیار بختیاری و گاه ایرانشهر را به درستی نشان می‌دهد:

به دوش انداختی طوق طلا را
به جوش آورده‌ای شاه و گدا را
از آن ترسای چشمان تو ترسم
که کافر می‌کند هر پارسا را
***
الهی کار من واگردد امروز
کلاغ بخت “عنقا” گردد امروز
گلم رفت و دلم رفت از پی او
گل گمگشته پیدا کرده امروز
***
«لچک» پوشید و «مینا» بر سر انداخت
شبیخون می‌زد و بر عالمی تاخت
نگاه سلسله بازش به هر سو
هزاران عاشق پابسته می‌ساخت
***
یا کز ناله دل خونم شب و روز
ز چشمان آب «سرخونم» شب و روز
میان روز و شب گم کرده راهم
بیا «لیلی» که «مجنونم» شب و روز
***
دو زلفت اژدهای کوه «انشان»
از این خوانت به سختی می‌برم جان
چهی را که زنخدان توکنده
هزاران «بیژن» افتاده به زندان
***
لب لعلت شراب ناب «ناغان»
دو زلفت چون رز «گهرو» پریشان
دوگونه چون انار سرخ «دورک»
دو دیده آب «سرخون» زیر باران
***

دربارۀ درون‌مایۀ این ترانه‌ها، سخن را کوتاه کرده، داوری آن‌ها را به خوانندگان گرامی می‌سپارم؛ «تا که قبول افتد و چه در نظر آید»؟

عطامحمد رادمنش
اصفهان، فروردین ۱۴۰۰